Temanu'a

Taking some TEAM time

BAR-buda

“If you are not barefoot, you are overdressed”


Positie :  Barbuda

Route : Falmouth – Green island – Cocoa point – Spanish point – Codrington


Op naar de roze stranden -door vele rooskleurige schelpen- van Barbuda welke we volgens meerdere zeilers niet kunnen overslaan! Gelijk krijgen ze, deze parel van de Carieb is nu onze favoriet! Eigenlijk heb ik nooit eerder gehoord van dit ongekende, ongerepte vlakke eiland. In 2017 zwaar getroffen door de orkaan Irma en slechts in beperkte mate heropgebouwd door honderden achtergebleven inwoners (samen met vele loslopende ezels, geiten en paarden). Er is waterschaarste waardoor ze voornamelijk leven van opgevangen regenwater en het winkeltje in Codrington is zo klein dat we er bijna voorbij lopen (maar de spare ribs zijn wel super lekker!). Een kleine twee weken verblijven we op dit quasi onbewoonde eiland zonder GSM bereik: No wifi in paradise“.

Vooraf nog herbevoorraden in Falmouth, whatsapp videochatten en ‘Ketnetten’ op de wifi en genieten van een avondje zonder koken en afwas. Inderdaad, de horeca gaat stilletjesaan terug open en wij profiteren daar graag van. Volledig ‘underdressed’ gaan we eten in een chique restaurant, waar niet enkel de wijnfles in een koelemmer staat maar ook de kids hun fles water. Een heerlijke maaltijd op een terras bij een prachtige roze avondgloed. Afsluiter van een prachtige dag en fier op onze zeilende jongen, die samen met een groep Engelstalige leeftijdsgenoten en een lokale instructeur nog eens optimist zeilde. Het bewijs: duizenden foto’s door mama-paparazzi vanuit de dinghy.


De oversteek van Antigua naar Barbuda is fijn zeilen: gennaker-weer aan gemiddeld 7 knopen met ofwel een luisterboek van “het geluidshuis stelt voor…” ofwel een liedje uit de doos van “Urbanus van anus” op de voorgrond. De ‘Hells Angels’ komen mijn oren uit! Eenmaal we Barbuda naderen keert de stilte terug en is het opletten voor de riffen. Bert houdt het navigatiescherm in de gaten en samen met de kids “eyeballen” wij het wateroppervlak af naar de kleurschakeringen van een mogelijk rif. Niet zo simpel te onderscheiden als een wolk zich voor de zon beweegt, maar we komen wel op het juiste moment aan, namelijk met een hoogstaande zon. Waaaauw, het is gewoon prachtig! Het anker gaat neer in het turquoise water aan Cocoa point vlak naast SY Djualyn. Net voor sundowner-tijd verkennen we het strand, een infinity-pool en een resort in opbouw. Bewakers melden ons de regels en de plannen op termijn (150 private houses for rich people), maar gelukkig kunnen wij nu nog genieten van het onbebouwde eiland. 

Totale verrassing op vadertjesdag. Kids zijn weken op voorhand begonnen aan een knutselwerk: eenmaal Bert begint te kiten, komen de knutselspullen tevoorschijn en worden ze als de bliksem terug opgeruimd als hij stopt. “Woehoe! Papa heeft totaal niets door“, juichen ze allebei kei-enthousiast! Normaal is Bert moeilijk uit bed te krijgen, maar natuurlijk is hij net op vadertjesdag vroeg uit de veren. Typisch… Bijna hangt de versiering niet op tijd op, maar de verrassing is top! Vervolgens lekkere ‘kids-DIY’ pannenkoeken en Bert kan voluit kiten op dit idyllisch plekje en chillen in de hangmat. ’s Avonds een sundowner in de beachbar ‘Shack-a-Kai‘ -als enige klanten- en nog een dikke knuffel voor de tofste, stoerste, coolste papa!


De kids zijn helemaal thuis bij Linda en Johan, surrogaat oma en opa (of eerder tante en nonkel). Samen hebben we gezellige sundowners, bbq op ’t strand, maar ook wat time-off van de kids.

  • Sun + sea + beach = crazy waterfun. Door de benen zwemmen, op de schouders staan/eraf vallen, schildpadden en roggen uit zand maken, bal en frisbee gooien, …. gewoon genieten! En terwijl kan papa kiten wanneer hij maar wil.
  • Kitelessen. Johan krijgt een kite-initiatie van Bert en Lyam en houdt er een gekneusde teen aan over. Eerst een stukje theorie aan boord, dan met de vlieger en vervolgens met Lyam’s kite. Mijn lessen gaan door aan Spanish point en het levert een paar mooie foto’s op in dit prachtige water. Ik kite tussen de riffen en roggen door.
  • Roxie heeft ‘girlpower-day’ met Linda en wij gaan met z’n drietjes snorkelen. We zien heel onverwachts aan een klein rif een pijlstaartrog (Stingray) en meerdere adelaarsroggen (Eagle rays) aan de riffen van Spanish point. Lyam is niet te stoppen en onze kleine waterman spot nog veel meer onderwaterfauna: een grote blauwe Dori vis, een reuze langoustine, enz.
  • Bert gaat de mast in en legt de mooie kleurtjes vast op foto, net beelden van een drone. Eigenlijk moet hij de mast van Djualyn in om nog mooiere foto’s van Temanu’a te nemen, maar de enorme Saharazand-wolk die zich over de Carieb beweegt, steekt daar een stokje voor. De blauwe kleurschakeringen verdwijnen voor enkele dagen en Barbuda kleurt zandbruin, wat een contrast.
  • Ideaal moment voor een toeristisch uitstapje naar de befaamde muurschilderingen in de grotten waar we al vaak over lazen. We ankeren net voor de lagune aan Codrington en met de dinghy trotseren we het woeste water aan de ingang van de lagune om onze gids te ontmoeten in het stadje. Op de weg is het opletten voor al het loslopend wild, een avontuur op zich. Linda entertaint de kids met ‘Surinaamse’ versjes en brengt iedereen aan het lachen met haar spontane kreten. Gekke doos! Uiteindelijk komen we opnieuw in een bar terecht, gebouwd tijdens de lockdown, waar we Mr Cool Cat ontmoeten. Deze ouwe vrijgezel deed 8 jaar over het uithollen van een grot en het inrichten van zijn eigen hurricane-hole. Linda en Roxie hangen aan de toog en regelen een kijkje in Mr Cool Cat’s cavehouse. Het hoogtepunt van de uitstap, want de tekeningen in de grot hebben we niet gespot. We denken dat we opzettelijk naar een andere grot werden gebracht, deze dichtbij de nieuwe bar en zo de eerste klanten zijn! Tijdens onze ‘free time’ drinken we iets fris bij de picnic. Kids en Linda verzamelen restanten van vissersnetten, deels opruimen van dit pareltje natuur, maar ook als knutselmateriaal. Tot slot is er nog een bezoek aan de broedplaats van de fregatvogels, verplicht met een lokale gids. Ook wel “Man o’war” genaamd of ‘weather birds‘. Geen mannetjes -met een rode opgeblazen borst- meer te zien, enkel de vrouwtjes met de piekharige jongeren blijven over. De gids vertelt boeiend over hoe de vrouwtjes de mannetjes uitkiezen en daarna als een familie van moeders voor hun jongeren blijven zorgen (voederen en leren jagen), das pas girlpower!





BAR-buda (zo beklemtoont de lokale bevolking), kans is groot dat we hier volgend jaar terug heen komen. Of wie weet, een mogelijk nieuwe job voor papa?! Piloot van een watersportvliegtuig. Wat een leven: vliegen naar het paradijs in boardshort en op sletsen! Misschien iets voor na A400M als de militaire dienst erop zit… Lyam heeft zich ook bedacht: hij wordt niet langer uitvinder, maar piloot van zo’n cool vliegtuig dat kan glijden op het water. Het geluid van de opstartende motor geeft me nog rillingen, net een startende C130! Pure nostalgie voor ons ondertussen.

Verder Bericht

Vorige Bericht

5 Reacties

  1. Rob juli 9, 2020

    Haha,geef het eerlijk toe. Ben verslagen. Barbuda,nee,daar kwamen wij niet met onze 155 tot 175 meter jachtjes. Zet maar wat foto’s op Instagram,dan hebben we een idee hoe het er daar uitziet. Veel plezier daar. Lees wel wat jullie verder gaan doen. Cheers,Rob

  2. Rob juli 9, 2020

    Was de “Blauwe Kamer” aan het opruimen, daar waar de treintafel in aanbouw is,en vond daar bij ongekend toeval BAC kaart 254,de detailkaart (zeekaart) van Montserrat (waar ik zeer bekend ben,zowel van vóór als ook ná de vulkaanuitbarsting) en… Barbuda. Heb nu een duidelijk beeld waar jullie je bevinden. Cheers,Rob

  3. Reginald de Schepper juli 10, 2020

    Heb veel kiekjes vanuit de mast zien passeren maar deze zijn State of the Art. De commandant kan verdorie een stukje fotograferen, like so many other things?

  4. Karen juli 10, 2020

    Fantastische foto’s…..living the dream!

  5. Lut juli 21, 2020

    Prachtige foto’s weer. Toffe schrijfsels Stefanie ??
    Geniet van de vrijheid!
    Groetjes uit de toekomststraat

© 2024 Temanu’a

Thema door Anders Norén