Temanu'a

Taking some TEAM time

Surfen over de Golf van Biskaje

Positie : Ria Sardiñiero

Route : A Coruña – Cabo Finisterre (29 aug)

Foto hierboven gemaakt door Ile du Nord op de Golf. Temanu’a bij zonsondergang.

Zondagavond 18 augustus 21u30 nog even contact via VHF met de Puff die de hevige wind aan Coruña in de loop van de week niet ziet zitten en een back-up plan voorziet. We zijn zelf net klaar met de voorbereidingen voor onze eerste oversteek:  het bijbootje aflaten en op het dek vastmaken, de windpilot (autopilot volgens bepaalde windrichting) installeren op de spiegel (achterkant boot) want die willen we uitproberen, spaghettisaus maken, nog snel brood halen vooraleer de bakker sluit en tafel naar onder om binnen een mega slaap -en speelmatras te hebben.

Het plan is om te vertrekken in de vroege ochtend omwille van de stroming aan Raz de Sein (een soort Alderney-race  met veel stroming en verraderlijke draaikolken) en de golven te evalueren tijdens de eerste 15 mijl om al dan niet een tussenstop te maken aan Ile de Sein. De golfhoogte zou namelijk minderen vanaf dinsdag. Ik voel al aan dat “plan  B” niet de voorkeur heeft en het al heel vies zal moeten doen om onze start zo snel af te breken. Mentaal zijn we er ook klaar voor en de kids zijn mee in het verhaal. Toch pinkt Roxie een traantje weg, want het is wat beangstigend voor haar om een aantal dagen op zee te zijn en geen wandelingen te kunnen maken. Op zo’n momenten mist onze kleine meid haar “besties”. Gelukkig kan een geruststellende knuffel van mama en papa alles oplossen!

Met het toplicht van Ile du Nord in de verte varen we kort na hen weg van de ankerplek aan Anse de Morgat. Kids slapen nog. Een rustige start op motor, maar enkele mijlen verder laten wind en golven zich voelen. We vliegen aan 10 knopen Ile de Sein voorbij. Bert vraagt wel meermaals: ‘Gaat het?’. Tuurlijk gaat het… ik moet me gewoon focussen op de horizon en hopen dat de misselijkheid overgaat. Kids worden wakker en zijn ook misselijk. Bij Lyam gaat het gauw over, maar Roxie en ik zijn vreselijk ziek. Bert moet alles doen, zeilen, navigeren, Lyam eten geven, zelf eten en tussendoor de “kotsbakskes” uitspoelen. Roxie verbreekt een kotsrecord. Toen ze de 11e (en gelukkig laatste) keer moest braken, kon ze nog enthousiast roepen: “Gewonnen!”. Tegen de avond zijn de meisjes beter. De spaghettisaus met een half zeeziekte pilletje en Coca Cola zorgen voor een rustige nacht voor Roxie. We gaan de eerste nacht in met al 80 mijl achter de kiezen terwijl de windpilot onze boot rustig bestuurt.

De volgende dag wordt een rustige -vooral op motor- dag en kids kunnen zelfs binnen spelen. De gennaker wordt gehesen en meer dan de dag voorheen genieten we van dolfijnen rond onze boot. De tweede nacht trekt de wind aan en na een tweede rif met redelijke golven, beslist Bert om het grootzeil af te doen en met een kleine fok verder te varen. We liggen beide in de kuip op de echt wel comfortabele “comfort seats”, goed ingeduffeld in slaapzak en met muts op. De boot gaat scheef door de golven die langs achteren komen. Bert kan wat slapen op de lage kant (lij zijde), ik minder op de hoge kant (loef zijde) want moet me constant vasthouden en val zelfs een keertje van de bank af. De kids slapen binnen in mekaars armen op de reuze slaapbank en merken gelukkig niets van dit “gerol”.

Tegen de ochtend nemen de golven nog meer toe. Zo fel dat Bert de autopilot afzet en zelf stuurt. We zien grote golven (tot wel 4m) op ons afkomen. Zitten met ons viertjes buiten in de kuip, Roxie onder (lij zijde), Lyam en ik boven (loef zijde) en Bert aan het stuur zodat de boot niet van een golf afvalt. Hebben zoals altijd een zwemvest aan, maar zijn nu ook vastgehaakt aan de boot met een leash. Het luik wordt dichtgedaan, zodat er geen water naar binnen gaat als we een golf in de kuip zouden krijgen. Ik kan je verzekeren, doodse stilte in de kuip en hopen dat de golven snel afnemen. Bert kijkt me aan en probeert me gerust te stellen: “Het moet toch ooit minderen?!”. Niet te geloven hoe de Golf zich laat gelden, de golven houden maar niet op en de wind neemt toe tot meer dan 30 knopen. Roxie staart voor zich uit, Lyam heeft al sinds de ochtend honger maar pas tegen 17u durven we het luik openen en weet hij razendsnel 4 suikerwafels uit de koekjeskast te halen. Zelfs de moed zakt weg bij Bert als we tot de laatste mijlen naar de haveningang veel wind en golven hebben en ook nog scherp aan de wind moeten zeilen. Met de Hercules vuurtoren in zicht sluiten we deze tocht kleddernat af. Het is dan woensdagavond 21 augustus 19u.

Aangemeerd in de haven van A Coruña horen we al gauw “Bonjour Temanu’a, wij hebben lekkere tonijn gevangen. Komen jullie proeven?”, dixit het Ile du Nord team. Wat een opluchting dat we er geraakt zijn in 3 dagen en 2 nachten. Bert heeft 10u intensief gestuurd -met helse rugpijn als resultaat-, de hele boot (inclusief crew en kuip) zijn zeezout nat en we hebben honger! Dankjewel Captain Binky om de Temanu’a veilig te (zeil)surfen over de Golf. Nu bekomen van deze oversteek, het zout wegspoelen en voor mij eventjes geen golven meer… .

Enkel foto’s van de 2e dag, met weinig wind en golven.

De reuze speelmatras, groot genoeg voor alle knuffels

Gespot door de kids…

Dolfijnen vriendjes

Enkele wist-je-datjes zodat de zeilersleken-bloglezers meer begrijpen hoe het gaat aan boord tijdens zo’n trip.

Wat doen we zo’n dag op zee?

  • Meisjes doen bitter weinig (nuttigs) aan boord: urenlang in de verte staren en in het gerol van de boot constant buikspieren opspannen.
  • Jongens houden elkaar bezig en hebben ook constant honger. Lyam kan Bert helaas niet overtuigen om te vissen… Bert zal nooit voetballer, noch visser worden!
  • Er wordt muziek geluisterd: zowel de klassiekers van ‘Urbanus’ als “Kinderen voor kinderen’ worden luidkeels meegezongen. Grappig dat de kids mega fan zijn van de Urbanus liedjes (Madammen met nen bontjas… Jezuske is geboren…enz).
  • We kletsen via VHF kanaal 77 met de kids van Ile du Nord. “Hoe snel gaan jullie?”, “Is er iemand ziek aan boord?”, “Doen jullie vandaag school?”, “Vis gevangen?”, “Wat eten jullie?”, … tot de Ile du Nord kids ons raadsels geven.  Zoeken naar de oplossing houdt ons effe bezig en zelf een raadsel bedenken nog veel meer! Raadselboekje wordt toegevoegd aan het “mee te brengen-lijstje” door het volgende bezoek.
  • Lyam kan uren in zijn Atlas kijken en dromen over de verschillende bestemmingen (vooral Cuba blijft 1 van zijn favorieten). Ook Bert kan lezen op zijn e-reader tijdens het varen.
  • En tot slot, dolfijnen spotten… dat raken we nooit beu! Ze komen nu ook heel dichtbij de boot, surfen en springen net als de Temanu’a in de golven al vinden zij het waarschijnlijk plezanter dan wij!

Wat verloren we en wat eten we op zee?

  • Kilo’s. Na zo’n trip zijn die overtollige vetrolletje bijna helemaal verdwenen. In de plaats krijgen de jongens een six pack buik en dansende borstspieren.
  • En voeg daar bij de meisjes ook maar eetlust aan toe. Geen zin om te eten, terwijl de jongens brood met beleg, fruit, koekjes en spaghetti met veel smaak naar binnen spelen.

Gespot: massa’s dolfijnen die we nu ook op close-up foto hebben en chique filmpjes.

Niet gespot: walvis -en maanvissen zagen wij niet, maar de ander boten (Puff, Ile du Nord) hadden meer succes of hebben iets meer opgelet. Lyam duikt direct in zijn Atlas en vissenboek om meer te weten over deze grote dieren. Het verdict luidt: zij spotten de Noordse vinvis -walvis te herkennen aan het vinnetje op z’n rug- en de maanvis kan hoog springen om insecten en parasieten van zich af te schudden.

Verder Bericht

Vorige Bericht

6 Reacties

  1. Annelyse september 1, 2019

    Amai … ik vind dat al spannend om te lezen. Bij onze kinderen was Urbanus ook een hit op onze reis. Als je internet hebt moet je eens proberen of je ze ook niet kan warm maken voor Merlina … daar waren de onze ook fan van. Zo’n dingen gebeuren dus als je voornamelijk je ouders als gezelschap hebt.

    • admin september 6, 2019 — Berichtauteur

      Zullen we zeker eens doen, al is de wifi hier vaak niet zo goed. By the way, ondertussen maken we yoghurt aan boord volgens het recept op jouw blog ! mmmhh

  2. Lut september 2, 2019

    Spannende dagen zeg!
    Lyam, Cuba is zeker de moeite ?goeie keuze zegt Eddy ?
    Groetjes van ons?

  3. Ann Lowet september 2, 2019

    Hallo Roxie, Lyam, mama en papa,

    Wat zijn jullie dappere zeehelden! Ik volg al enkele weken jullie avonturen en vind het superfijn om mee te lezen wat jullie allemaal beleven. Tussen die avonturen door blijken jullie ook nog eens ijverige leerlingen, goeie school, denk ik, daar in Weerde?.
    Vandaag zijn ook jullie vriendjes weer gestart. Volgens mij zijn er al een paar bij die liever op een boot zouden zitten?. Misschien kunnen jullie beginnen om samen een reuzevertelboek te maken met alles wat jullie zien en beleven. Jullie kunnen dan nadien op school vertelnamiddagen organiseren. Ik kijk er al naar uit, dat wordt een reuze dik boek! Ik beloof af en toe hier een stukje te schrijven voor jullie, als ik een beetje tijd heb?. Geniet vooral van jullie avonturen en vergeet niet mama en papa in het oog te houden: niet te streng verbeteren bij de toetsen en niet teveel huiswerk ( of is het nu bootwerk)?.
    Lieve groetjes van juf Ann

    • admin september 5, 2019 — Berichtauteur

      Hallo juf Ann,

      Het huiswerk aan boord is schrijven in hun reisdagboek. De motivatie is soms niet altijd groot, maar nu de ‘echte’juf er ook naar vraagt, komt dat wel helemaal in orde!

      Groetjes terug aan het Zonnewijzer-team

  4. Karen september 21, 2019

    Dat is echt surfen over de golven!
    Stiekem toch wel chique zeilen hé Bert?

© 2024 Temanu’a

Thema door Anders Norén