Positie: Home in Antigua
IT’S A CRUISERS GOODBYE…
WE “SEA” YOU SOON!!!
Goodbye to the Dutch family of SV SAMADHI.
We will meet little Jack and his “bungee parents”, Lizzy and Steef, in Scheveningen this summer. Whilst we were at the end of our Caribbean sailtrip, the journey has just started for them. Fair winds, “dikkerds”!
Een kort maar krachtig samenzijn, dat is de beste samenvatting. Een vluchtige ontmoeting in Sint Maarten en een eerste kennismaking in Barbuda, algauw steelt Jackie onze harten en worden onze kids zijn superhelden. Terug in Antigua ankeren we samen bij Hermitage Bay (Five islands). Het is Paasweekend en alle pleziervaart/watersport is uit den boze. Zelfs toegang tot het strand is verboden. Dat moet je Bert niet zeggen, regeltjes zorgen voor onrust en zodoende glippen we stiekem naar het strand (bij heel ondiep water zodat de ‘coastguard’ er niet komt) en hebben een leuke pic-nic. Steef bezorgt Lyam een onvergetelijk avontuur. Met hun tweetjes gaan ze zeevissen. Niet alleen mag Lyam deze 60pk dinghy sturen, ze hebben ook daadwerkelijk beet: twee barracuda’s!! Zo’n momenten zijn niet vast te leggen op foto. Het gevecht met de vissen en de steeds grotere golven vraagt al hun aandacht. Als echte sportvissers gooien ze hun vangst terug het water in en krijgen wij een bordje zeewier. We duimen voor een vers visje wanneer Steef gaat speervissen. Helaas, het worden gegrilde worstjes op de barbecue en dubbeldikke gezelligheid bij onze Hollandse vrienden.
Goodbye to the Swedish-Belgian connection of SV SANUTI, SV LADY ANN and SV ANNE-MON
We probably ‘sea’ you at the other side, as all three boats sail back to Europe via the Azores. Temanu’a is too, but we fly to Europe and hop up again in the Netherlands. @ the Swedish-Belgian partybeasts: just follow the tunes of “Dr Jones’ and you know that you are almost there! Have a safe crossing!
Samen doen we een midweek ‘Great Bird island‘. Quasi het enige plekje op Antigua waar we nog niet heen gingen. Op de plotter kan je duidelijk zien dat we nu helemaal rond zijn. Een wandeltocht naar de top van de heuvel net voor zonsondergang wordt beloond met een mooi uitzicht op de verschillende riffen en de boot (geen camera bij de hand natuurlijk). Kiten tot de wind letterlijk uitvalt, zelfs onvoldoende voor het foilboard. Het is goed geweest: laatste kitesessie in boardshort tussen de opspringende ‘eagle rays’. Eentje houdt er koppijn aan over door een aanvaring met Bert’s foil. Naarmate de wind afneemt, arriveren meer boten bij deze snorkel -en SUP plek. In geen tijd zijn we omringd door Denen en Zweden, alsof er geen andere zeilers zijn.
De kids hebben de tijd van hun leven en dus ook de ouders. Lasse en Caroline hebben eindelijk welverdiende rust wanneer alle kids op Temanu’a huizen. Bert en ik genieten rustig verder en starten de voorbereidingen voor het cargotransport: grootzeil afnemen, alle kastjes controleren en stilletjesaan de bagage voorbereiden. Kids slapen terug samen zodat er een kajuit vrij is voor opslag. Unlimited spelen op Temanu’a en creativiteit alom in deze kinderhoofdjes. Zo maken ze een trailer en filmmontage. De film, “The Beast” (en ‘The Beast 2‘), is best te vergelijken met “Blair witch project“: quasi zeeziek van ernaar te kijken. Natuurlijk op kidsniveau met een vreselijk konijn in de hoofdrol -Lyam zat in deze roze outfit verstopt- en verbluffende gastrol van Roger (SV Sanuti) met ‘echt’ ketchupbloed. De filmtitel verwijst naar hun ontmoeting met een slang wanneer de kids alleen op verkenning gingen.
Een afscheidsbarbecue op het strand, klinken met rum-cola op Temanu’a en een laatste afterparty vol onvergetelijke grapjes (Roxette live of op CD, Stefie’s puntenverdeling voor het Eurosongfestival,…) met Roger vaak als de pineut. Het afscheid wordt er niet makkelijker op. We hebben tranen in de ogen wanneer we onder luid getoeter wegvaren met gehesen Duvelvlag.
Make a move: ‘The Beast”. 
Build camps.
Temanu’a sundowner for take away: mojito! 
We sail the Duvel when leaving Bird island and leaving our boatfriends.
Goodbye to our home, SV TEMANU’A.
We will be waiting for you in Ijmuiden! Thank you for hosting our adventures, we miss you already! It looked like all the underwaterlife said goodbye as we got dolphins and jumping whales on one of the last days in the Caribbean!
Mentaal zijn we klaar om terug te reizen naar het Europese vasteland. Nog steeds tevreden met onze beslissing de boot op een cargoschip te plaatsen, al heeft dit contract met ‘Sevenstar’ wel wat emotie teweeg gebracht. Ach ja, enkele weken vroeger laden dan voorzien, maar uiteindelijk komt er toch een einde aan de ‘Carieb’. De laatste week is in nauw gezelschap van SV 3LB. Helaas geen lobster samen in Barbuda, maar wel een leuke tijd bij Hermitage Bay en veel meer. De meisjes overtuigen ons om een sleepover te doen op 3LB en de mannen houden er een kleine wijnintoxicatie aan over.
Our car, Temanuiti, at Hermitage Bay. 
Naarmate ‘the day’ dichterbij komt, herankeren we nabij Sint Johns, Deep Bay -waar we de lockdown doorbrachten vorig jaar-. De paar mijlen op motor worden onvergetelijk door opspringende walvissen. We proberen dichterbij te komen, maar van ver zie je ze als torens uit het water springen en dan opspuitende fonteinen. Wanneer we de enorme rug 2 keer vlak langs de boot zien, is dat net iets te beangstigend: Wat als hij nu opspringt en op de boot belandt?! Lyam bukt zich alsof hij zich hiervoor kan verstoppen. Uiteindelijk sturen we terug richting Deep Bay en nemen vanuit de baai volgende foto’s.
MV Saimaagracht, dit cargoschip moet Temanu’a veilig naar Ijmuiden brengen. Via de App, Marine Traffic, kan je het schip volgen. Ondertussen wordt Temanu’a steeds kaler, de kajuit van Roxie steeds voller en de koelkast steeds leger. De buiskap en bimini gaan als laatste af want het is gewoon niet uit te houden zonder schaduw! In Nederland zal de bimini eerder dienen tegen de regen en afgaan bij de eerste zonnestralen. Ik moet toch zeggen dat we echte ‘kraks’ zijn qua inkopen doen. We hebben net genoeg ‘lekker’ eten tot de laatste dag. En dan is het wachten op de “GO” van de loadmaster. Tien boten te laden in Antigua en wij zijn bij de laatste. Met een dagje vertraging gaat, op zaterdag 17 april, de motor een allerlaatste keer aan richting het cargoschip. Een dolfijn springt op voor Temanu’a!
Captain removes the Belgian flag. 
Last mojito. 
Last evening in Deep Bay.
As loading is delayed, we get a bonus sundown in St Johns.
Het laden zelf is toch ook een avontuur op zich. Aanleggen naast een immens schip is een fluitje van een cent. De bemanning kijkt neer op ons en lacht ons vriendelijk toe. Via een touwladder komen ze aan boord en leggen Temanu’a als het ware in een reuze hangmat. Een snorkelaar kijkt of de banden goed geplaatst zijn onderwater. En dan komt het moment dat wij van boord gaan en Temanu’a wordt gehesen. Alleen, dat dacht ik! Wij gaan mee omhoog! Daar was ik eventjes niet op voorbereid, maar het uitzicht is bijzonder. Op relinghoogte klautert iedereen van de boot af op het schip en kijken we vanaf de eerste rij naar Temanu’a die gevlogen wordt door de hijskraan. Gelukkig plaatsten we vooraf al onze bagage op SV 3LB, anders werd dat een heus gesjouw! Eenmaal de boot staat, moet Bert aan boord om de achterstag -waarmee de mast vaststaat- terug te bevestigen. De kapitein is tevreden: Temanu’a heeft het beste plekje, vooraan bij de boeg, beschut tegen water en wind. Behouden vaart bootje! Tijdelijk dakloos, wacht er een heerlijk ontbijt op ons bij SV 3LB met uitzicht op Temanu’a, hoog daarboven.
Towards the big cargoship. 
Nice and easy.
All aboard. 
And up we go!
Spot near the bow. 
View from 3LB.
Goodbye to our dearest Austrian friends of SV THREE LITTLE BIRDS.
No matter what, we meet again in Europe. Will it be in Belgium or somewhere for a “Hollie-day”?! Either way, Bert still knows the way to Gratz (HEIN!) and we will find the yellow house for sure! Thank you for all the help whilst we were more or less homeless.
Een luxe taxi-zeiltrip van Sint Johns naar Falmouth met captain Gerhard en zijn voltallige vrouwelijke crew zorgt voor de nodige afleiding. We wuiven Temanu’a toe en varen op het zo turquoise Antiguaanse water. Samen mijmeren we over de tijd in de Carieb, over wat we leerden en wat ons veranderde. Wanneer zien we elkaar terug?! Een verlengd weekendje naar Oostenrijk of een zeilvakantie samen? De gesprekken brengen ons ook terug naar huis. Via google maps tonen we onze huizen en beelden we ons in hoe de terugkomst zal zijn in de ‘nieuw’ wereld.
In een typisch Caribisch huisje bij Falmouth =”a house with a view”- zullen we nog een weekje verblijven. Een zwembad voor de kids en een wasmachine voor mij (op de vaatwasmachine moet ik nog wat langer wachten), meer hebben we niet nodig. Tijd om wat bij te benen met taal en rekenen, een vlucht naar huis te boeken en logement te regelen. Eenmaal in Europa is ons avontuur niet gedaan, we zien het eerder als een tussenstop waar we familie, vrienden en boatbuddies terugzien. Begin mei wachten we Temanu’a op in Ijmuiden,
Dit wordt een moeilijke: na 7 maanden samen vertoeven, afscheid nemen van 3LB. Een laatste ijsje, een namiddagje spelen op het strand… Ach, laten we het nog wat uitstellen tot over enkele dagen na een laatste gin tonic en etentje! Het giet pijpenstelen en de meiden profiteren ervan om het afscheid onvergetelijk te maken. De volgende ochtend varen ze de baai uit onder luid getoeter. Wij halen halsbrekende maneuvers uit bij het wapperen van de Duvelvlag vanuit het huisje. Met de reflectie van een spiegel trekken we hun aandacht en wuiven we elkaar uit.
Who has the best seat… 
Lyam or Bert?
Hollie, already 5 months. 
Time to say goodbye. 
How sad became happy…
