Positie : St Vincent & Grenadines
Route : Tobago Cays – Union island (Frigate) – Petit St Vincent – Union island (Clifton)
De meest beruchte kitespots in SVG bevinden zich bij Union island. Zodus zijn onze verwachtingen heel groot als we begin augustus zeil zetten naar Union, vanuit Tobago Cays, amper 30 min varen. Een korte stop in het stadje Clifton voor afval en veggies en de hoek om naar Frigate. Alle vier trekken we grote ogen als we de baai invaren, dit is helemaal niet waar we ons aan verwachten: donker diepblauw water, amper een strand,… . Kortom niet dat ideale kiteplekje dat ik voor ogen had (breed strand en helder water). Bovendien is er een enorme “swell”, waardoor het bijna onmogelijk is voor mij om niet zeeziek te worden. En als toemaatje is er een muggenaanval net na valavond. Ontgoocheling alom aan boord, nochtans hebben onze boatbuddies (SY Zoma en SY Yndeleau) een veel positievere kijk op dit plekje. We maken een kleine wandeltocht aan land, proberen een ander ankerplekje in de baai en geven er dan de brui aan. Escape!
Zijn we dan te verwend?! Misschien wel, maar als we na 40 min varen aankomen bij Petit St Vincent wanen we ons toch terug in het paradijs. Het anker gaat neer temidden van een groep Canadese en Amerikaanse kidsboten (SY Wilderness, SY Fearless, SY Bliss, SY Matriarch). We worden direct opgenomen in het kliekje. Samen een sundowner op het kleinste onbewoond eilandje tot nu toe gezien, genaamd Mopion. Er staat enkel een parasol en verder heb je nog net plek genoeg voor enkele aangemeerde dinghy’s en een sundowner-picnic. Ravotten in het water en rugby-initiatie houdt de kids bezig. Infeite is dit een perfecte yoga locatie, wat mooie Insta-foto’s zou geven. Toch deze keer geen yoga, maar een mooie sunset met … GREEN FLASH! Niet op foto voor jullie, naar geloof me, deze keer ben ik niet de enige die dit mooi fenomeen spotte.
Petit St Vincent is een privaat eiland waar je niet aan land mag. Het naburige eiland Petit Martinique is momenteel ook niet toegankelijk -deel uitmakend van Grenada en in de huidige omstandigheden niet gebrand op dagtoeristen-. Het lukt ons om pizza-delivery met boat-taxi vanuit Carriacou -ook deel van Grenada– te doen, dat is wat we “crossing the borders” heten. Een onverwachts fijne avond op SY Bliss: 10 volwassenen en 11 kinderen op een zeilboot gelijkaardig van grootte aan Temanu’a (40ft). Dat is dan weer “lekker cosy”!
Wij besluiten nog enkel dagen te genieten van het water, het uitzicht en de wind terwijl de andere boten hun route verder zetten. Ideale wind voor het foilboard (traject Petit St Vincent – Petit Martinique – en terug) en inoefenen van “transitions” -draaien al zwevend op de foil-. Het is echt “chill-axen” en onze data erdoor jagen met “een frisse start met VT Wonen” en kite-trucjes op You Tube. De kids zijn, net als ik, verslaafd aan dit interieurstyling programma. Het is zelfs zo erg dat ze een aflevering verkiezen boven een animatiefilm! Samen dromen we over ons huisje in Weit, tekenen plattegronden van de kamers en proberen de meubels op verschillende plaatsen uit. Ideetjes doen we op met Pinterest en de VT Wonen website. “Mama, eigenlijk wil ik heel graag naar huis, in mijn nieuwe kamer,…“, zegt Roxie. Oei, tijd om de aandacht te verleggen, want we hebben nog een jaartje vakantie! Roxie’s hevig temperament is nog niet verdwenen, noch verbeterd. Laten we eens iets nieuws proberen, kidsyoga, om haar hoofdje te kalmeren. Lyam doet zijn eigen interpretatie van de kidsyoga in de mast.
Als het weer wat meer buierig wordt, varen we naar Clifton te Union island. Een berucht Frans kitesurf-kampioen heeft daar een grote business: een hippe eettent ‘The Snack Shack’ met heerlijke reuze panini’s, een trendy soevenier-shopke ‘Salty Girl’ dat ik bijna helemaal kan leegkopen en een kitecenter ‘JT Procenter’. We worden vaste klant bij het kitecenter: een koffietje terwijl de kids bengelen in de geïmproviseerde kiters-speeltuin en een babbel met eigenaar Jeremie. De “Jezus walk” -het trucje waarbij je springt, board vastneemt, blootvoets over het water loopt, voeten terug in het board zet en verder vaart alsof er niets aan de hand is- werd door hem uitgevonden en met veel enthousiasme aan ons geshowd. Bert probeert tevergeefs, maar het levert enkel hilarische bloopers op. Toch vinden de kids hun papa nog steeds de beste kiter!
Ook hier is de kitespot niet zoals verwacht, maar door de setting aan het kitecenter en de bar op Happy island, appreciëren we Clifton meer dan Frigate. Happy island, een klein eiland gemaakt van conches in 8 jaar tijd door 1 man, met alleen een bar en enkele palmbomen erop. Meerdere avonden worden we daarheen gelokt met nieuwe bevriende Franse kidsboten. We ruilen het Engels voor Frans en maken de kids ook meer warm voor deze nieuwe taal die ze vanaf het 5e leerjaar moeten leren. Het krioelt er ook van kleine en grote heremietkreeften. Tijd voor een race! Geen enkel beestje kent nog rust op het eiland. De laatste avond hebben de beestjes er genoeg van en knijpt een heremietkreeft (zo groot als een grote pruim) in Lyam’s vinger. Lyam had niets zien aankomen en dat beest wil maar niet loslaten. Uiteindelijk weet Bert zijn nagel ertussen te wringen en is Lyam bevrijd. Helemaal in shock en in tranen… nooit zal Lyam nog een heremietkreeftenrace doen!
Normaal staat de wind uit in augustus, maar gelukkig is dat dit jaar niet zo. Er is dus dagelijks voldoende kitewind, maar ook genoeg regen. Inderdaad, er zijn bewolkte Caraibische dagen en dat terwijl er thuis tropische temperaturen woekeren. Het voordeel is dat onze watertanks zo voldoende gevuld blijven.
Volgende keer vertel ik jullie meer over onze verdere plannen, gemaakt op het strand bij laag water…
En wat is dat toch met dat vissen!?
