Ola! Bienvenidos en Espagne

Positie : Ria de Vigo via Ria de Arouso

Route : A Coruña (Marina Nautico) – Cabo Finisterre – Ria Sardiñiero – Ensenada de San Francisco – Ria de Muros (tot 3 Sep)

A Coruña, een haven vol vertrekkers van alle nationaliteiten. Alle boten die arriveren volgen eenzelfde stramien. Eerste dag is de boot afspoelen met zoet water, de mannen bekijken de kluslijst (en kijken uit naar het nakende bezoekje aan de lokale watersportwinkel), de vrouwen spenderen een dag aan de was. Temanu’a blijkt in goede staat te zijn en krijgt een kusje (beetje traditie zoals het kusje op de zwarte neus van de C130 bij elke vlucht)! Het wassen is best wel gezellig, wat kletsen met Else van Ile du Nord, maar vooral niet te ver lopen van de 2 wasmachines (voor de hele haven) want anders kan je nog langer wachten om enkele wasjes te doen. Het kortste programma (45 min) wordt geselecteerd: vanaf nu is een fris geurtje belangrijker dan alle kleding volledig vlekvrij te hebben. De boot wordt versierd met natte kledij aan de waslijn en strijkvrij gedroogd in het zonnetje. Strijken.. Dat missen we niet! Oma daarentegen, die kijkt met heimwee terug naar de berg strijk op woensdagnamiddag.

De havenmeester geeft tips over de ‘things to do’ in Coruña tijdens ons 5-dagen verblijf. We oriënteren ons op het centrale ‘Maria Pita’ plein, dat meermaals wordt doorkruist naar al deze plaatsen:

• Gezellig tapassteegje, waar we lekkere pimientos de padron, pulpo, patatas bravas, tortilla,… enz eten in het gezelschap van onze zeilvrienden (Ile du Nord en op de valreep de laatste avond ook de Puff). Het dessert kopen we aan een ijskraampje: chocoladehoorntjes met heerlijk mango-ijs!!!!!
• Supermarkt ‘Cadiz’ -gedaan met de Franse ‘Super U’- om groene zure appels in te kopen (Lyam’s verslaving), fris wit wijntje en lekkere ‘jamon‘. Het eten kan ons wel bekoren in Spanje!
• La playa. De monokini en string bij de meeste Spaanse senioritas is even wennen voor de kids. Zelf zijn ze heel schuchter, moeten een handdoek om bij het omkleden op strand.  De korte wandeling naar het strand met leuke golven (… een bodyboard missen we nog), staat bijna dagelijks op de planning.
• In het weekend is de oude stad de spot om te vertoeven: een festival op het binnenplein met optredens, DJ en foodtrucks. Mama en papa drinken ‘copas’ met Isis en Ile du Nord terwijl kids verstoppertjes spelen op z’n Hollands. We wanen ons eventjes op Tomorrowland, … of althans de super enthousiaste DJ!!

Amusement verzekerd in de haven! Kids spelen verstoppertje op de boten, watergevecht op de steiger, SUP’en en doen kajak-taxi. Op rustige momenten stellen ze vragen uit het kids-boek (kadootje van Lot) “Elke dag een vraag“. We vangen flarden op van de gesprekjes en komen zo wel wat te weten uit die kindermondjes. “Waar ben je trots op?” Lyam: dat ik mama en papa heb; Luca: dat ik voor de tweede keer zo’n grote zeilreis kan maken.

De Duvelvlag wordt gehesen en dat betekent borreltijd of in het Vlaams aperotijd. De Hollandse invloeden worden al hoorbaar in onze dagelijkse woordenschat (en omgekeerd). Misschien merken jullie het al in de tekstjes? We leren ook een Noorse (Magicus) en Franse (Leel) boot kennen, beide met kinderen. Voorlopig houden de kids het liever bij “verstaanbare” leeftijdsgenootjes, dus we hebben nog wel wat taalles te doen.

Dinsdag 27 augustus vaart het Belgisch-Hollands trio verder naar de Spaanse Ria’s, hiervoor moeten we voorbij de Cabo Finisterre. Het hoekje om gaan de ankers in het water, steeds volgens dezelfde volgorde (Ile du Nord – Temanu’a – Isis).  Ria Sardiñiero wordt ons privé watersportparadijs en strand (topbaaitje!). De foto’s tonen de pret die we hebben! Toerisme en winkels kennen ze niet in dit stadje. In het weekend gaan we verder naar Ria de Muros voor inkopen. Als de motor aangaat, spot Lyam dolfijnen net voor het strand. Wat zonde dat we net weg zijn, anders konden we nog dichter proberen komen met Temanuiti. We beleven een spannende avond en nacht aan Ensenade de San Francisco bij laag water en krijgen zo onverwachts logées van Ile du Nord aan boord. Gelukkig loopt alles goed af zonder schade aan hun boot en worden we voor de hulp en morele steun bedankt met biertjes en ijsjes!

Op zondag krijg ik een appje van Ile du Nord, zij varen met harde wind verder naar het zuiden. Wij planden nog enkele weken in de Ria’s, dus hier stopt het trio-uitje. We moeten voor de eerste keer afscheid nemen op zee. Alhoewel je mekaar pas enkele weken kent, is er toch al een zeilersband! De afscheidsborrel bij ons aan boord wordt er eentje om niet te vergeten. Kids laten Alicia en Luca als eersten in hun vriendenboek en poëzie schrijven en tekenen. Alicia krijgt vroege verjaardagtekeningen voor haar 12e verjaardag binnenkort. Tot gauw Ile du Nord, waarschijnlijk zien we jullie sneller terug dan verwacht! Wij cruisen verder met Isis en wachten vol ongeduld op Puff.

Wist-je-datjes:

• Hollands verstoppertje aan de kids uitleggen, heeft toch effe tijd genomen. Er wordt geteld aan een “buut” en als je niet wordt gezien, kan je snel lopen, deze buut aantikken en buutvrij roepen. Zo hoef jij niet als volgende te tellen. Als extraatje, kan de laatste die verstopt zit en die de buut kan aantikken, zijn vrienden die gezien zijn ook nog buutvrij maken en zo moet degene die telde opnieuw.
• Blijkbaar weten Nederlanders niet dat Heineken niet te drinken is! Of verdringen ze dit? Tja, dit smakeloze bier is ook overal te verkrijgen, wat wij Belgiërs (zo worden wij hier genoemd) dan weer niet begrijpen. Geef ons maar een Jupiler of Duveltje. Helaas zitten we bijna door onze voorraad met al dat borrelen!
• De zoektocht in Coruña naar een bodyboard, eindigde in een cool surfboard voor Lyam (gedoopt tot de ‘lemon shark’) en een speelse opblaasbare unicorn voor Roxie (gedoopt tot ‘Rainbow’).  Deze nieuwe speeltjes zijn te combineren met de wakeboardtouwen en leveren zo plezier op voor kids en weerstandstraining voor papa’s en mama’s (gedoopt tot Hollands lopen).
• We zijn het meest westelijke puntje van Spanje voorbij (Cabo Toriñana – volgens de Spanjaarden de meest westelijke kaap van Europa, maar dat is toch de Portugese Cabo da Roca), nu enkel zuidwaarts. Cabo Finisterre wordt ook wel de Costa del morte genoemd, maar daar hebben we gelukkig niets van gemerkt.
• De standaard tekening aan boord is niet meer een haai, maar sinds kort een dieporanje ondergaande zon met een zeilboot en dolfijnen langszij en voor de boeg.