Positie: Mooring te Bonaire (Kralendijk)
Soms vergeten we hoe goed we het momenteel hebben. Elke dag zonder wekker opstaan, paar koffietjes in het ontwakend zonnetje en de ganse dag rondhuppelen in boardshort/bikini op teensletskes. Plonsje in het helblauwe water vanaf de boot, met onze eigen huisrif-zeedieren in de buurt, is onze enige verfrissing… of is het dat dagelijks ijsje?! Ons geduld wordt beloond, want Temanu’a ligt nu aan een mooring op 5m diepte langs de boulevard van Kralendijk. Bonaire biedt nu alles wat ons hartje begeerd. Het eiland is kleiner dan Curacao, maar de shops en restaurants vinden wij van betere kwaliteit. Samen met onze gast, Stocky, slenteren we een dagje door Kralendijk en doen koopjes in surfshops met tussendoor een echte Brusselse wafel in de Belgische crêperie. Een auto huren is niet nodig. Na enkele tamme maanden, kunnen we terug beweging gebruiken. Een half uurtje wandelen naar de Albert Heyn en terugkeren met een goed gevulde backpack. Hiervoor trek ik zelfs de stapschoenen aan, wat geen goed idee blijkt, want ik heb nog steeds last van blaren. Van de Belgische boot, O2, kregen we een herenfiets. Superhandig voor een snelle rit naar de bakker in de ochtend.
De charme van (Klein) Bonaire. Een dagtripje zeilen (of zelfs maar voor enkele uurtjes) is makkelijk en maakt zelfs opkruisen leuk op deze manier: “Rondje Klein Bonaire” in plaats van “Rondje Hompelvoet”. Ook pure verwennerij met tientallen dolfijnen in de baai sinds enkele weken. Een spektakel speciaal voor ons. En opnieuw een check voor onze 9 jarige zoon, die heel moedig in het hele diepe water bij de dolfijnen zwom (met een heel klein hartje).
Ooit al eens een kite verknipt?!
Wij laten originele kussentjes maken uit een oudere kite bij ‘PHISH PHAKTORY’.
Waar de afgelopen weken veel aandacht naar Lyam ging, proberen we Roxie extra in de watten te leggen. Zij kan al de drukte niet goed aan en raakt overprikkeld, wat leidt tot ‘crisisjes’. Met ‘peter Stocky’ aan boord nemen we eventjes afstand van bootvrienden en zorgen zo voor wat meer rust. En er is tijd genoeg om het volledige Temanu’a activiteitenprogramma af te werken. Enkel het foilen is voor een ander keertje. Wie weet binnen enkele maanden in de Bahamas of eerder deze zomer in Brouwersdam?!
- Kiten: Deze keer brengt Stocky geen slechte windvibes mee, maar blaast de wind voldoende om te kitesurfen. Een mooie kitespot in het zuiden, maar alleen niet voor beginners met een aflandige wind en beperkte in -en uitgang (vrij van koraal). De ‘surfboys’ zijn ervaren genoeg en hebben geen rescue nodig richting Venezuela.
- Windsurfen: Een lagune, met overal helblauw turquoise water tot heuphoogte. De perfecte kitespot, maar helaas is kitesurfen hier verboden. Na wat gejammer, leggen we ons bij dit verdict neer en huren windsurfmateriaal. De windsurftent is trouwens een fijne ‘hang out place’ met altijd wat te zien, iets fris te drinken en lekkere snacks. Roxie en ik nemen een les bij ‘Jibe City’ en zo zijn we nu een ‘windsurffamilie’. We doen het redelijk goed voor een eerste keer, maar toch steelt Lyam weer de show met zijn windsurfkunsten: zijn zeil is even groot als het mijne en hij hangt ook al in het harnas.
- Duiken en snorkelen: De eerste week kreeg ‘Stucky’ een eigen duikbuddy, Mieke. Zij week niet van zijn zijde en had oog voor alle onderwaterdetails. Nadien gingen Bert, Lyam en Stocky nog duiken aan het Temanu’a huisrif , inclusief een ‘twilight-duik’ vanaf de boot. Tijdens het snorkelen spotten we telkens weer de schattige ‘Eagle ray’, een kleine schildpad en tarpons die groter zijn dan Lyam.
- Optimistzeilen: Lyam staat erop dat Stocky mee aan boord gaat van de ‘Piranha’. Vooraf herhaalt hij =tot vervelens toe- alle windstanden en dan cruisen ze samen door het mooring-veld. De man over boord procedure wordt ook geoefend.
- Wakeboarden: Stocky zou niet vertrekken zonder te wakeboarden achter de dinghy. Zodoende, de ochtend van vertrek geeft hij nog een laatste showke!
Het was gezellig bijpraten, lekker eten en op tijd en stond iets drinken. Een last minute beslissing en bezoek, maar zoals steeds… zijn dat de leukste! En wat een timing, want Stocky is nog maar net terug thuis of we krijgen te horen dat de vluchten naar Bonaire weer zijn opgeschort.
De Kerstdrukte op Bonaire zal uitblijven, wat economisch niet goed voor dit eiland is , maar wij vinden het wel fijn om op dit coronavrije eiland Kerst en Nieuwjaar te kunnen vieren met onze boatbuddies. Een tafel voor 20 personen op Kerstavond, in een internationaal gezelschap (Deens, Oostenrijks, Nederlands en Braziliaans) met veel kids… iets wat thuis, in Europa, nu niet mogelijk is. We prijzen ons gelukkig in deze tijden!
Steeds meer geraken we in de Kerstsfeer. Boten versieren de mast en verstagingen met lichtslingers. We kunnen de laatste paar meter LED lichtjes op de kop tikken, net genoeg voor een bescheiden kerstboom aan dek. Waar we vorig jaar in volle voorbereiding waren voor de oversteek van de oceaan, doen we het dit jaar rustiger aan in deze feestperiode. Tijdens school werken we aan de Nieuwjaarsbrieven voor grootouders, meter, peter en ook voor de boatbuddies uiteraard!
Het gazen huis op Bonaire
met een knipoogje naar het glazen huis van StuBru (Warmste week) in BE. Leuke afwisseling met Dolfijn FM radio.
Pop dance en Hip hop op slippers in de Carieb.
Sinterklaas bracht Roxie een bon voor danslessen en dat was de beste verrassing ooit! Na 1 les staat er al een kerstopvoering voor de ouders op de planning. De melodie van “Rudolph, the rednose rendeer” zit nog steeds in ons hoofd. Wat een moves heeft onze meid!
