Op drift.

Positie: Marina Curacao

Bezochte stranden: St Barbara – Playa Porto Mari

---

Stephanie…. Hello… Did you move your boat? Can you hear me? Did you move your boat?

I THINK YOUR BOAT DRAGGED!!!!!

Phonecall of SV LALCHIMIST

… Een telefoontje dat ik niet snel zal vergeten! Ongelooflijk dat dit na 5 weken voor anker op eenzelfde plek toch nog mogelijk is. Het 35kg zware anker met meer dan 40m ketting houdt Temanu’a normaal veilig in positie op het water. In het Spaanse water lig je echter bijna overal aan ‘lagerwal’ -met andere woorden: als je drift, drijf je af naar de kant-, dus een betere optie hebben we niet. Als mijn GSM trilt, gaan we net eten met SY 3 Little Birds op minstens 30 min rijden van de Caracasbaai. Het netwerk valt steeds weg, maar na ettelijke pogingen, vraag ik Francois (SV LAlchimiste) aan boord te gaan, met de reservesleutels de motor te starten en stand-by te blijven tot we aankomen. Hij stuurt nog een foto door, waardoor we iets geruster zijn. Het is echter een vals gevoel, want wanneer we de hoek omvaren met de dinghy zien we Temanu’a veel te dicht bij de kant. De boot heeft wel 25m gedrift… snel het anker op en herankeren in het donker (met nog steeds veel wind). Het perfecte kiteweer voor gevorderde kiters was net iets te veel voor ons anker in de modderige bodem. Na 2 pogingen ligt Temanu’a terug in positie en toasten we op een goede afloop. Geen fijn gevoel, want de volgende dag is Temanu’a enkele dagen en nachten alleen voor anker als wij in het appartement trekken. Gelukkig kunnen we rekenen op onze “Anchorage C”-vriendenkliek die zowel op de boot als de dinghy passen. A special thanks to SV LAlchimiste and SV Happy Days! Zo weten we ook weer waarom we dik betalen voor een bootverzekering.

De wet van Murphy. Amper de tweede nacht in het appartement worden we gewaarschuwd voor hevige ‘thunderstorms’ en zware regenval (met bijhorende wind). Met een oog op de buienradar zitten we toch met een bang hartje in de zetel. Blij dat het allemaal wel meevalt en we de volgende dag Temanu’a naar Willemstad varen. Aan boord een extra crew: Theo, Lyam’s maat. Het is slechts 8 mijl varen met de wind vanachter, gemiddeld 5 knopen zeilen en net voldoende tijd om te lunchen. Via de VHF roep je op om de ‘Pontoon bridge’ te openen. Eventjes een hoger stressniveau als we op het laatste moment toch voor een aankomende motorjacht moeten binnenvaren, de fok vast komt te zitten en we die pas na meerdere pogingen binnenkrijgen bij een redelijke golfslag langszij. Alsnog een fijn moment om nu, een weekje later, aan de andere kant te staan en terug te wuiven naar de toeristen op de Pontjesbrug, Op het kanaal moeten we nog onder een hoge brug, die hoog genoeg zou moeten zijn voor onze mast. Zo komen we kort na de middag aan in Marina Curacao, alle tijd nog om de boot klaar te maken voor de ‘haul-out”.

Vrijdag, 9 oktober 2020, aankomst van A400M in Melsbroek, maar ook Temanu’a uit het water voor preventief (en beetje correctief) onderhoud: het onderwaterschip -onderkant van de boot- schuren en voorzien van een nieuwe antifouling laag, inspectie van het roer en de ankerketting vervangen. Met duikset uitgerust, verwijderde Bert vooraf zoveel mogelijk aangroei. Een tweede kuisbeurt met de hogedrukreiniger door de ‘marina crew’ eens uit het water, zo beperken we het manuale schuurwerk. We komen wat traag op gang de eerste dagen. Ons excuus: “De boot moet nog wat drogen. En je moet zorgen voor een goede voorbereiding“. In deze hitte kan je ook maar halve dagen werken en best s’ochtends vroeg (als de muggenaanval piekt). Bert -absoluut geen ochtendmens- probeert vroeg in de ochtend alleen te starten, terwijl ik school doe in het ‘koele’ appartement. Ofwel gaan we met z’n allen en doen we een beurtsysteen: meehelpen schuren, school in een ‘pajotteke’ met op volle toeren draaiende ventilatoren en wifi op de tablet. De kids -vooral Lyam- steken goed de handen uit de mouwen! Af en toe krijgen ze vrijaf en spelen ze bij vrienden terwijl wij klussen en shoppen. Het is infeite te gezellig in de haven, we kennen zoveel andere boten die op de kant staan dat er dus ook veel gepraat wordt. Je bent nooit alleen aan het werk!

Onze beloning: afkoeling in een luxueus nieuwbouw appartement. Tip top in orde in mijn (Scandinavische) stijl: zalige matras, regendouche, frigo met ijsblokjes (crushed voor de mojito), airco, ventilatoren, wasmachine, vaatwasmachine, smart-tv en een 25m zwembad. De naam zegt het zelf: “Blije Rust“. Kids spreken ook altijd van ‘het hotelletje’. Steeds meer spullen verhuizen van de boot naar het appartement. Hopen vuile was, kitespullen, skateboards, step, Lego, Playmobil,… en al Roxie’s knoffels. Oma’s 1000 stukjes puzzel wordt als eerste uitgepakt. Plek genoeg en we hebben een maand de tijd om de klus te klaren. De wekelijkse barbecue in de ‘Zomansion’ en etentje in beperkte groep bij ons. Cedric en Gloria (SY Happy Days) komen een avondje koken: een lekker gebraad met achteraf chocoladecake. Voor SY Zoma maken we spaghetti voordat de mannen een nachtduik doen en de kids languit een filmke kijken in de zetel. We zijn heel snel aangepast aan het ‘landleven’ en nu pas merk ik dat we erg ‘basic’ leven aan boord. Extra genieten dus! Het enige nadeel: de kids kunnen niet meer van boot naar boot hoppen, dus moeten we bijna een agenda erbij nemen om alle playdates, sundowners en gezamenlijke activiteiten te plannen. Gelukkig moeten we niet ‘werken’, want daar hebben we helemaal de tijd niet voor!! Btw, op de kop nog een jaar voor we terug aan het werk gaan op 1 oktober 2021.

---

Wat spoken we nog allemaal uit?

Op z’n zondags naar het strand bij St Barbara (aan de ingang van het Spaanse water), tussen de feestende locals. Maar we gaan in stijl: kids al ‘wakeboardend’ in de kayak achter de dinghy. Ter plaatse huren we een mega pedalo voor de (grote) kids.

---

Cinema date met SV LAlchimist: engelstalige film “War with grandpa”. We gaan buiten met een overdosis aan zoete popcorn!

---

Big sister “Chichi“, het icoon van Curacao. De kids en ik bezoeken het atelier, gelegen nabij de kitespot, terwijl papa kitesurft. Moeilijk de mooiste te kiezen uit het kleurrijke gamma aan Chichi-beeldjes.

---

En als er geen wind is, dan is het duiktijd. Er zijn genoeg duikers onder de bevriende zeilers zodat Bert steeds een dive buddy heeft. Duiken aan Directors Bay, nachtduik aan Snake Bay, driftduik van St Barbara naar Directors Bay.

---

Weerzien van SV Wilderness bij Playa Porto Mari, een Amerikaans gezin dat we in SVG leerden kennen. De bootnaam is perfect gekozen. Deze kleine wildebrassen zijn nog energieker dan onze kids, maar ook echte surfers.

---

Relaxen kunnen we ’t best in gezelschap van SY 3 Little Birds. De hoogzwangere mama, Tania, doet het rustig aan en wij krijgen deze rustgevende vibes over. Een hapje eten, een sundowner bij het zwembad en een theater optreden van de kids.

---

Lyam behaalt het hoogste niveau op zijn windsurfdiploma. Zeilen, gijpen en trucjes. Wat voor Bert weken training vergde, heeft Lyam al na 5min onder de knie, zelfs de ‘helitack’ voor de kenners! En voor het eerst bestuurt Roxie de optimist. Fier op onze beide watersportertjes!