Temanu'a

Taking some TEAM time

Orkanen, piraten en knappende vallen.

Positie: het Spaanse water – Curaçao

Route: Clifton (Union island – SVG) – Curaçao


Reeds twee weken zijn we in de Nederlandse Antillen op veilige afstand van de “depressie-storm-orkaan piek” die zich vormt op de Atlantische oceaan. Een zeer uitzonderlijk fenomeen, geleden sinds de jaren ’70.

Onrustige boel op de Atlantische oceaan.

Een tocht is nooit zonder slag of stoot. De trip van Union Island (SVG) naar Curaçao start met een dubbel gevoel. Zoals steeds is er de dag van/voor vertrek vanalles te doen (uitklaren, laatste shopping, eten voorkoken, salon en kajuiten zee-klaar maken, onderwaterschip poetsen, oma en opa bellen,…). Zelfs nog een laatste uurtje kiten voor Bert is ingepland! Net voor zonsondergang verlaten we de mooring in Clifton. Gauw bekijk ik nog een laatste keer de weersvoorspelling en zie opeens een ‘nieuw geel kruisje’: een mogelijke depressie/storm die dezelfde koers als ons heeft. Wat nu? Rechtsomkeer en wachten op een beter weervenster? Rekening houdend dat we eigenlijk al uitgeklaard zijn uit SVG en we ook maar net het slot (17-31/08) halen om Curaçao binnen te mogen. Bert begint te rekenen en concludeert dat we voor de mogelijke storm kunnen blijven als we ‘gazzzz’ geven. Zodoende gaan we er helemaal voor en varen zoveel mogelijk op zeil en motor samen. Alhoewel het een aangename tocht is zonder golven en rustige ruime wind, zijn we toch niet gerust. Tijdens de 3 dagen op zee hebben we geen idee wat er van dat ‘gele kruisje’ geworden is. Daarnaast zijn er in de buurt van Venezuela geruchten over ‘piraten‘ en die houden we liever op een veilige afstand van Temanu’a. De AIS -plotter die andere boten identificeert- toont ons elke nacht een tiental vissersboten. Alhoewel de piraten hoogstwaarschijnlijk niet zichtbaar zullen zijn op de AIS, ben ik toch veel alerter tijdens de nachten. Ook de bliksemschichten in de verte houden me wakker, maar deze komen gelukkig niet in de buurt. Deze keer ben ik snel overtuigd om de genakker te zetten en het ‘lichtweer-zeil’ te gebruiken bij 14-20 knopen. Achteraf gezien iets te overmoedig, daar we tot tweemaal toe het grote zeil uit het zeewater moeten oppikken. De vallen (touwen) vanboven in de mast waar het zeil aan vasthangt zijn door gesleten en het zeilt valt naar beneden. Nog niet echt beseffend wat er gebeurt, kunnen we het  grote natte zeil redelijk snel uit het water halen en krijgen een dolfijnen-publiek voor dit heuse spektakel.

Kort na de middag, op zondag 30 augustus, varen we de ondiepe ingang van het Spaanse water binnen. Het lijkt alsof we het Grevelingenmeer (in Zeeland) opvaren… gedaan met ankeren op helder blauw water. Tegen de vooravond haalt de depressie -orkaan ‘Nana‘ uiteindelijk- ons in; maakt Temanu’a zoutvrij en beloont ons met volle watertanks. Somber weer, maar een hartelijk ontvangst door SY Zoma (Deens) en SY Alchemist (Canadees) en een lekker zelf gevangen visje op de bbq. Curaçao schijnt verborgen paradijselijke plekjes te hebben, maar enkel toegankelijk met de auto. Het belooft “anders” te worden dan SVG, maar we zijn wel aan verandering toe. De volgende dag trotseren we de drukkende hitte voor de inklaarprocedure in kleurrijke stad, Willemstad.

Regenbui van de depressie Nanna…. helemaal niet exotisch.
Wat schaft de pot vanavond, Lyam?
Een prachtig luchtspektakel in de avond.
Altijd een strip bij de hand tijdens ons ‘inklaar-dagje’.
Kleurrijke huizen en befaamde Pontjesbrug in Willemstad.
Artistieke carwash.

Zonnewijzer op zee

start op 1 september 2020, zonder mondmasker
Juf Stefanie verwelkomt de nieuwe leerlingen en snuisteren samen in de nieuwe boeken.

Exotisch klinkend CURACAO

  • Fantastisch, Nederlands praten! We moeten terug opletten wat we zeggen in het openbaar. Toch blijft Engels de voertaal, voornamelijk met de bevriende boten SY Zoma en SY Alchimiste. In totaal 7 kids, van 8 tot 12 jaar, 5 meisjes en 2 jongens. Een verademing voor de aan Lego verslaafde jongens! Binnen de meisjes-kliek is er al wat meer tumult.
  • Shoppen in de Albert Heyn (hier gekend onder Van den Tweel). OMG! Nu pas besef ik hoeveel we de laatste maanden gemist hebben. Wat een keuze in de supermarkten! Niet enkel kaas voor op de boterham, maar een gans assortiment aan charcuterie. Gemarineerd spek voor op de bbq of cordon bleu. Fristi en ‘muizestrontjes’, zelfs Duvel is te koop. Het eerste ontbijt aan boord eindigt in een 2 uur durende brunch. Zalig!
  • We ontdekken de term ‘stagiaire’-auto, welke we voor een maand huren aan een zeer schappelijke prijs. Onze zoektocht naar een coole jeep of Hummer binnen het budget is tevergeefs. Zodoende doorkruisen we nu het eiland met een oudere Seat Ibiza.
  • Verschillende watersporten. Alle kids zijn ingeschreven voor een optimist kamp, elke woensdag. Hoewel Roxie heel sceptisch tegenover deze lessen staat, krijgen we haar uiteindelijk samen met Lyam in een optimist. Wat een pret! Een dikke duim voor de begeleiders die de kids al spelenderwijs fan maken van zeilen. Een klein beetje theorie over de windstand op een drijvend vlot, al racend opkruisen en een balspel vanuit de opti. Ze kijken alle 7 uit naar volgende week woensdag! Het windsurfen is voorlopig enkel voor Lyam weggelegd en een eerste les is binnenkort gepland. Gelukkig is er ook een kitespot op 20min van onze ankerplek. Een ideale spot voor beginners. Ik ben helemaal in mijn nopjes en Bert wordt de kids-kite-instructeur. Zelf moet hij het hoofd eventjes koel houden en de ‘steristrip’ zijn werk laten doen bij zijn voorhoofdwonde, resultaat van een aanvaring met de foil. Niet te vergeten, zijn er meer dan voldoende plekken om te snorkelen en te duiken.

Theo en Lyam in hun ‘Lego-modus’.

Behulpzame Roxie.
In de wind, aan de wind, halve wind, ruime wind en voor de wind!
Eventjes paniek dat ook hun bootje omgaat, maar Lyam has control.
Het lijken wel botsauto’s op het water.
En we gaan overstag!

Romantisch de kite-lijnen ontwarren.
Ondertussen geeft Lyam les met het kleine kite-je.
Mama op het water.
Lyam boven het water.
En nu tijd voor de echte kite-les aan de kids.

Duiken, daar zeg ik iets. Mijn promgenoot-duiker is tot hier geraakt met militaire vlucht (Airbus A321). De crew, collega-piloten vanop C130 en de voormalige BaseComd 15W, brengen 2 volle travelbags van het thuisfront mee. Zelfs een pakketje van Kol Flamant (Duvel en chocotoff) als extraatje. We boeken een nacht in hetzelfde hotel als de crew, het gloednieuwe Marriott beach hotel, en genieten van alle luxe. Voor het eerst in een jaar kijk ik in een lichaamsgrootte spiegel (en constateer enkele kilo’s minder), mijn haren steil brushen met de haardroger, alle vier nemen we meerdere douches, de kids zijn gekluisterd aan de reuze tv in de kamer en na een gezellige avond met de crew zinken we weg in de zachte kussens en warme dons. Een verkoudheid door de te koude airco nemen we erbij. Nog meer verrassing in de travelbags, want tussen al de aankopen vinden we tekeningen, knutselwerkjes, brieven en kadootjes van de vriendjes en familie!

We kunnen terug effe verder!
Eventjes bijpraten met de crew aan de pool.
TV kijken vanuit het hotelbed.
En in de bar is het zelfs een 4=delig TV scherm!
Duikje in het zwembad met zicht op zee.
Terwijl papa een Temanu’a rondleiding geeft.
Ook nog wat werken aan tekeningen voor de vriendjes!
Terug op de boot, iedereen tevreden.

Verder Bericht

Vorige Bericht

2 Reacties

  1. Wilfried september 16, 2020

    Zeer mooi om te volgen via deze site. Echt cool dat jullie konden genieten van een A321 met bekend volk. Have fun !!!

  2. Rob september 17, 2020

    Bon Bini op Curaçao. Heerlijke plek om bij te komen en uit te rusten. Er zijn voldoende dingen om te doen en te zien en meer dan genoeg goede restaurantjes waar je prima kunt lunchen en dineren. In het Rif Fort zit een goed restaurant met (toen..) een Belgische eigenaar. De Gouverneur zeker vereren met een lunch bezoekje. Terrasjes aan de Handelskade zeker niet overslaan. Tientallen keren geweest en iedere keer was het weer een feest. Veel plezier

© 2024 Temanu’a

Thema door Anders Norén